Adrenalinekick in Jinja

Afgelopen weekend heb ik iets gedaan wat al voor mijn vertrek op mijn must-do Uganda lijstje stond, namelijk raften op de Nijl. Het was heeeeeel eng, maar ook heeeeeel vet. Via Nile River Explorers werd een compleet pakket aangeboden inclusief pickup uit Kampala, ontbijt, afsluitende barbecue en overnachting. Toch wel lekker als je weet dat de hele dag voor je is geregeld. Om 7.15 uur werden Jana en ik (ja, ik heb een travelbuddy gevonden) opgehaald in Kampala. De reis naar Jinja ging snel en deze keer zonder enge situaties. In Jinja kregen we de eerste briefing, ontbijt, reddingsvesten en een helm. Waarna we met z'n alle richting de Nijl vertrokken.

Aan de waterrand volgde de tweede briefing. Alles was heel professioneel opgezet; er was een safety boat die eten, drinken en zonnebrand meehad. Wanneer je niet meer verder durfde kon je ook daarop mee, er waren safety kajakkers die bij elke rapid toezicht hielden en mensen zo snel mogelijk uit het water visten (eentje die ik sprak had zelfs meegedaan aan de Olympische Spelen!). Daarna begon het oefenen in de boot. Wij hadden de enige complete vrouwenboot, een goede reden om ons niet te laten kennen! We leerden de commando's en werden geflipt zodat we wisten hoe het zou voelen om onder de boot terecht te komen. We besloten niet easy, maar medium te doen en toen kon het avontuur beginnen!

Bovenaan de eerste rapid (gelijk een grade 5, het heftigste level dat je mag doen bij commercieel raften) kregen we de instructies hoe om te gaan met flippen (voor elke rapid waren andere instructies: boot vasthouden of juist loslaten, knieën tegen je borst of juist drijven met je benen vooruit). We hadden 50% kans op flippen, but we did it (natuurlijk wel onder luid geschreeuw)! Het gevoel wanneer je de rapid goed afkomt, is zo gaaf. Er komt zo'n lading water op je af en dat het dan gewoon lukt! Heel cool!

Ongeveer in het midden kwamen rapids Itanda en the bad place. Het eerste stuk van de waterval is grade 6 en dus gingen we met z'n allen aan land om een stukje verder het grade 5 stuk te vervolgen. Jana en Jennifer vlogen al snel van de boot af, waarna wij enigszins opgelucht bleven zitten, totdat de hele boot flipte! Te vroeg gejuicht! Jana was er zo van geschrokken dat ze daarna de safety boat op is gegaan en dus gingen wij met zijn zessen en Hassan verder.

De volgende rapid was ik de pineut, nog voordat Hassan "Go down and hold!" kon roepen, raakte een golf mijn stukje van de boot zo ongelukkig dat ik vol in de kolkende watermassa belandde. Ik had geen idee meer waar de oppervlakte was en het water beukte aan alle kanten op mij in. Wat was ik blij toen ik weer boven water kwam en ik snapte ook meteen waarom de safety kajakkers gekscherend wel eens Jesus worden genoemd.

De laatste rapid 'The Nile Special' besloten we crazy te gaan en dus gingen we op de heftigste manier naar beneden. We hadden vijftig procent kans op flippen, wat inderdaad ook gebeurde. Al snel kwam iedereen lachend weer boven. Maar we hebben toch gewoon een grade 5 crazy gedaan!

Eenmaal weer aan land werden we opgewacht met een compleet andere Nile Special: een lekker koud biertje. Die ging er wel in na zo'n dag! Daarna schoven we met zijn allen aan bij de BBQ, waar we ook de foto's van het raften te zien kregen. Wat hebben we gelachen! Vervolgens werden we naar de Nile River Explorers Campsite aan Lake Bujagali gebracht, waar iedereen sliep. Het werd nog een lange, maar vooral hele gezellige avond.

Zondags even geen heldhaftige acties, maar een relaxt tripje naar de Source of the Nile. Via een mooi park met aapjes, traditionele Afrikaanse dans, en heel veel souvenirwinkeltjes kwamen we bij de Nijl waar we een bootje pakten naar de source. Ik vond de plek bijzonderder dan ik had gedacht. Het water rond het bordje lijkt echt van onderaf te komen! Een soort mini bubbelbad idee. Daarna was het alweer tijd om de shuttle terug naar Kampala te pakken. Weer een week voorbij.

Maandag begon alweer mijn laatste maand bij KIFAD. De tijd gaat zo snel! Werktechnisch gezien heb ik deze week niet zo heel veel uitgevoerd. Ik ben begonnen aan het aanbevelingsrapport en was redelijk gefrustreerd over de moeizaamheid waarmee communicatie hier soms gaat. Verder was ik echt snotverkouden, dat hielp ook niet zo mee. Dinsdags ben ik zelfs ziek naar huis gegaan, waarbij ik de eerste tropische hoosbui van het opkomende regenseizoen op m'n kop kreeg (en die was me toch heftig). Donderdag voelde ik me gelukkig stukken beter en ging ik weer naar werk. Voor een paar uurtjes, want we zaten weer eens zonder stroom. 's Avonds hadden we het afscheidsfeestje van Tara. Achter elkaar gaan nu mensen weg; we krijgen nog eens ruimte in huis.

Stiekem keek ik de hele week vooral heel erg uit naar het weekend, want zaterdagochtend ga ik gorilla tracken! Lieve opa en oma, super bedankt voor het medemogelijk maken hiervan!